Genoeg kracht om mijn pad te lopen

Het duin (en een innerlijk gesprek)

Daar ga ik niet aan beginnen.

Ik hoef mezelf niet onnodig te vermoeien.

Tegelijkertijd wil ik wel naar dat uitzicht. Nu ben ik hier.

Oké, ik ga gewoon

Mooie symboliek voor mijn eigen pad.

Een zware klim op mul zand, waar ik slechts heel traag omhoog klim, terwijl mijn voeten wegzakken in het zand en het me heel veel energie kost.

Ik wil naar die top, naar dat mooie uitzicht.

Ik loop door stap voor stap, ik kom steeds een stuk dichterbij.

Halverwege kan ik even niet meer en moet ik zitten om bij te komen.

Ik kijk om en zie hoever ik al geklommen ben.

Halverwege.

Na de rust klim ik door, kleine stap voor kleine stap.

Ik loop door, dan wat sneller, dan wat trager.

Af en toe een adempauze.

Maar ik blijf gaan.

Het einde is in zicht, ik zie de top terwijl ik door blijf lopen.

Ik bereik de top. Daar eindigt mijn pad niet. Het loopt door, maar vlakker en met een stevige ondergrond.

En het is er mooi en vredig.

Ik heb genoeg kracht om door te gaan. Om te lopen en te rusten én mijn pad naar boven te volbrengen.

Ik vind vaak symboliek in de natuur die me helpt het pad van het leven beter te begrijpen en te volbrengen. Die symboliek deel ik graag met je, wellicht dat het ook een krachtbron voor jou mag zijn.

Lieve groetjes Tamara